Κιρσούς της λεκάνης: θεραπεία

Αυτή η ασθένεια είναι ελάχιστα γνωστή, αν και έχουν περιγραφεί αρκετές χιλιάδες παρατηρήσεις με διάγνωση και επακόλουθη θεραπεία.

Η μεγάλη ποικιλία και η μη ειδικότητα της κλινικής εικόνας των κιρσών της λεκάνης οδηγεί σε σοβαρά σφάλματα στη διάγνωση, τα οποία θα επηρεάσουν τις συνέπειες στο μέλλον.

Χαρακτηριστικά των κιρσών της λεκάνης

Οι φλέβες της λεκάνης είναι πολλές φορές μεγαλύτερες από τις αρτηρίες, γεγονός που οδηγεί σε μεγαλύτερη χωρητικότητα. Αυτό οφείλεται στη φυλογένεση του αγγείου της πυελικής περιοχής. Οι πυελικές φλέβες είναι πολύ προσαρμόσιμες και μπορούν εύκολα να αναδιαμορφωθούν, κάτι που βοηθά στη δημιουργία ενός στενά υφασμένου δικτύου.

Η ταχύτητα και η κατεύθυνση της ροής του αίματος ρυθμίζονται από βαλβίδες που ελέγχονται από πολύπλοκους χυμικούς μηχανισμούς. Οι βαλβίδες εξισώνουν την πίεση σε διάφορα μέρη του φλεβικού δικτύου.

Όταν οι βαλβίδες δεν εκπληρώνουν πλέον τις λειτουργίες τους, αναπτύσσεται στασιμότητα του αίματος, γεγονός που οδηγεί σε αγγειακή παθολογία και σχηματισμό κιρσών. Η μοναδικότητα των πυελικών φλεβών έγκειται στο γεγονός ότι οι ευρείς σύνδεσμοι της μήτρας, οι οποίοι συγκρατούν τον αυλό του αγγείου, μπορούν να το περιορίσουν, προκαλώντας παθολογία.

Αιτίες εμφάνισης

Η παθολογική διεύρυνση των πυελικών φλεβών μπορεί να έχει τους ακόλουθους λόγους:

• διακοπή της ροής του αίματος;
• εξάλειψη του φλεβικού κορμού;
• Συμπίεση των παράπλευρων κορμών λόγω αλλαγμένης θέσης της μήτρας, για παράδειγμα κατά τη διάρκεια της αναδρομικής κάμψης.
• ανεπάρκεια φλεβικής βαλβίδας των ωοθηκών (συγγενής ή επίκτητη).
• Αποφρακτικό μεταφλεβιτικό σύνδρομο;
• παθολογία συνδετικού ιστού;
• αρτηριοφλεβική αγγειοδιπλασία;
• Συνεδρίαση για μεγάλα χρονικά διαστήματα, σκληρή σωματική εργασία.
• κιρσούς των κάτω άκρων;
• εγκυμοσύνη (3 ή περισσότερα) και τοκετός (2 ή περισσότερα)
• ασθένειες της γυναικείας γεννητικής περιοχής (χρόνια σαλπιγγο-ωοφιλίτιδα, όγκοι των ωοθηκών, ινομυώματα της μήτρας και ενδομητρίωση των γεννητικών οργάνων).
• πρόσφυση των πυελικών οργάνων;
• παχυσαρκία.

Ταξινόμηση ανάλογα με το βαθμό ασθένειας

Το μέγεθος της διευρυμένης φλέβας διακρίνει τους ακόλουθους βαθμούς:

• έως 0, 5 cm, "ανοιχτήρι" των αγγείων.
• 0, 6-1 cm;
• πάνω από 1 cm.

Παραλλαγές της πορείας της νόσου

• κιρσούς του περινέου και του προθάλαμου του κόλπου.
• σύνδρομο φλεβικής συμφόρησης της μικρής λεκάνης.

Συμπτώματα

1. Ο πιο συνηθισμένος - συχνός πόνος στην κάτω κοιλιακή χώρα, το περίνεο μετά από μακρύ στατικό και δυναμικό φορτίο. Ο πόνος εντείνεται στη δεύτερη φάση του κύκλου μετά από υποθερμία, κόπωση, άγχος και διάφορες ασθένειες που επιδεινώνονται.
2. Αίσθημα "εκτός τόπου", πόνος κατά τη διάρκεια και μετά το σεξ.
3. Δυσμηνόρροια - διαταραχές της εμμήνου ρύσεως, συμπεριλαμβανομένου του συνδρόμου πόνου.
4. Περισσότερο από την κανονική έκκριση από τους αδένες του γεννητικού συστήματος.
5. Η στασιμότητα του αίματος οδηγεί σε στειρότητα, αποβολές, άμβλωση.
6. Παραβίαση της ούρησης λόγω της επέκτασης των φλεβών της ουροδόχου κύστης.

Διάγνωση

Η διάγνωση της νόσου μόνο μέσω καταγγελιών είναι επιτυχής μόνο στο 10% των περιπτώσεων.

Με ψηλάφηση των εσωτερικών τοιχωμάτων της λεκάνης, οι επιμήκεις σφραγίδες και οι φλεβικοί κόμβοι μπορούν να γίνουν αισθητές. Η κυάνωση του κολπικού βλεννογόνου είναι ορατή στους καθρέφτες.

Η διαδικασία επιλογής είναι μια υπερηχογραφική εξέταση με έγχρωμη χαρτογράφηση Doppler, με την οποία όχι μόνο μπορούν να ανιχνευθούν φλεβικές φλέβες των ωοθηκών, αλλά και φλεβικές θρομβώσεις και μετα-θρομβοφλεβιτικές φράξεις. Ο υπέρηχος αποκαλύπτει τιρτωσία, "σαν σκουλήκι", δομές χωρίς αντανάκλαση σήματος, εντοπισμένες στην πλευρική επιφάνεια της μήτρας.

Το εφέ Doppler βασίζεται στον μπλε και τον κόκκινο χρωματισμό της φλεβικής και αρτηριακής ροής του αίματος.

Η συσκευή για υπερηχογραφική εξέταση με τη βοήθεια ενός ειδικού προγράμματος ανιχνεύει την κίνηση του αίματος από τον αισθητήρα και υπολογίζει την ταχύτητα ροής του αίματος και τον τύπο του αγγείου προς την άλλη κατεύθυνση.

Ο ακριβής ορισμός της φλέβας ή της αρτηρίας παραμένει στον γιατρό. Η μέθοδος Doppler λειτουργεί σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, εξαιρέσεις από τους κανόνες γίνονται από το σώμα μας, καθώς το αίμα που ρέει από την καρδιά δεν είναι πάντα αρτηριακό και αντίστροφα.

Ο διαγνωστικός γιατρός υπερήχων βλέπει αυτό το αρτηριακό ή φλεβικό αγγείο, το μέγεθός του, τον ρυθμό ροής του αίματος και πολλούς δείκτες που δεν χρειάζονται από ένα κανονικό άτομο αλλά παίζουν σημαντικό ρόλο στη διάγνωση. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιούνται δια-κοιλιακοί και διακολπικοί αισθητήρες.

Σε 5, 7% των περιπτώσεων, η ασθένεια ανιχνεύεται τυχαία κατά τη διάρκεια του διαλογής. Συνήθως η φλέβα των ωοθηκών έχει διάμετρο 0, 4 cm.

Τα CT και MRI είναι πολύ ακριβή. Χρησιμοποιώντας αυτές τις μεθόδους, είναι δυνατόν να εντοπιστούν συσσωρεύσεις κιρσών στους συνδέσμους της μήτρας, των ωοθηκών και γύρω από αυτά τα όργανα. Είναι δυνατόν να προσδιοριστεί μια συνοδευτική παθολογία.

Μια πολύ αξιόπιστη μέθοδος είναι η φλεβογραφική έρευνα.

Η αντίθεση πραγματοποιείται στο επίπεδο του τεστ Valsalva έναντι της ροής του αίματος. Με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να δείτε ακριβώς το σφάλμα της βαλβίδας.

Γονορενοσκόπηση αριστερού πλάτη, νεφρική φλεβογραφία, υπερεπιλεκτική φλεβοβαριοσκοπία και φλεβοαριογραφία και στις δύο πλευρές χρησιμοποιούνται επίσης. Αυτές οι μέθοδοι καθιστούν δυνατό τον προσδιορισμό αιμοδυναμικών και ανατομικών αλλαγών στις νεφρικές φλέβες και των τόπων όπου ρέουν οι γοναδικές φλέβες.

Η υπερεπιλεκτική φλεβοβαρυιοσκόπηση πραγματοποιείται με καθετηριασμό των γοναδικών φλεβών μέσω της αντίπλευρης μηριαίας ή υποκλείδιας φλέβας ακολουθούμενη από ένεση μέσου αντίθεσης.

Το μεγαλύτερο μέρος του αίματος από τις κιρσούς του πλέγματος των ωοθηκών αποστραγγίζεται μέσω της φλέβας των ωοθηκών. Στην περίπτωση της υψηλής αρτηριακής πίεσης, ωστόσο, εμφανίζεται μέσω των εξωγενών φλεβών της μήτρας στην εσωτερική λαγόνια φλέβα. Το φλεβικό πλέγμα, μέσω του οποίου μπορεί να γίνει αποστράγγιση, περιλαμβάνει το ιερό πλέγμα και την ουροδόχο κύστη.

Στην αριστερή πλευρά της φλεβοβααρικογραφίας, διακρίνονται τρία στάδια φλεβικής στάσης στο υπεριώδες πλέγμα της αριστερής ωοθήκης:

1. Δεν υπάρχει αποστράγγιση από το πλέγμα της αριστερής ωοθήκης ή ακολουθεί μια επιπλέον μικρή διαδρομή.
2. Υπάρχει μια επιπλέον μεγάλη διαδρομή.
3. Δύο επιπλέον διαδρομές αποστράγγισης είναι ορατές ή μία επιπλέον και επιπλέον.

Σε 2 και 3 στάδια, σχηματίζονται κιρσίδες του υπεριώδους πλέγματος της δεξιάς ωοθήκης.

Η λαπαροσκόπηση χρησιμοποιείται για διαφορική διάγνωση. Οι παθολογικά ελικοειδείς φλέβες βρίσκονται στην περιοχή των ωοθηκών κατά την κατεύθυνση των στρογγυλών και ευρέων συνδέσμων. Μοιάζουν με μεγάλα κυανωτικά συγκροτήματα με ένα λεπτό και τεταμένο τοίχωμα.

Η πολυπλοκότητα της διάγνωσης έγκειται στο γεγονός ότι η ασθένεια συχνά κρύβεται πίσω από σημεία φλεγμονώδους διαδικασίας, διαφέρει σε κλινικές εκδηλώσεις, μεταμφιέζεται ως ενδομητρίωση, πρόπτωση εσωτερικών οργάνων, μετεγχειρητικές νευροπάθειες και πολλές εξωγενετικές ασθένειες.

Θεραπεία

Ο κύριος στόχος της θεραπείας είναι η εξάλειψη της παλινδρόμησης στις φλέβες. Στα αρχικά στάδια της νόσου, χρησιμοποιείται συντηρητική θεραπεία. Στα μεταγενέστερα στάδια της νόσου, η χειρουργική επέμβαση είναι η θεραπεία επιλογής.

Συντηρητική θεραπεία

Συνίσταται στην ομαλοποίηση του φλεβικού τόνου, στη βελτίωση της αιμοδυναμικής και των τροφικών διεργασιών.

Συμπτωματική θεραπεία μεμονωμένων συμπτωμάτων. Μη στεροειδής αντιφλεγμονώδης παράγοντας για πόνο, αιμορραγία - αιμοστατική θεραπεία.

Τα κύρια φάρμακα στη συντηρητική θεραπεία είναι τα ενετικά φάρμακα και τα φάρμακα κατά των αιμοπεταλίων.

Phlebotonics - βελτιώστε τον τόνο του αγγειακού τοιχώματος και αυξήστε τη ροή του αίματος. Με αυτήν την ασθένεια, είναι καλύτερα να συμβουλευτείτε έναν γυναικολόγο για ορισμένα φάρμακα.

Η φυσιοθεραπεία είναι μια σημαντική μέθοδος.

Χειρουργική θεραπεία

1. Εκτομή των κιρσών.
2. Ελιγμοί Gonado-Kaval.
3. Σκλήρυνση στη λαπαροσκόπηση.
4. Κλείσιμο της φλεβικής των ωοθηκών με μεθόδους ενδοαγγειακής ακτινογραφίας.

Λαϊκές θεραπείες

Δεδομένου ότι ο κύριος παράγοντας στην έναρξη της νόσου είναι η αδυναμία της συσκευής βαλβίδων, όλες αυτές οι λαϊκές θεραπείες που χρησιμοποιούνται για κιρσούς των κάτω άκρων χρησιμοποιούνται επίσης για αυτήν την παθολογία.

Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα είναι: φουντουκιά, λυκίσκος, τσουκνίδες, καστανιές, ρίζα πικραλίδας, kombucha, ιτιά, βελανιδιά, St. John's wort, string, γύρη και πολλά άλλα φυτά.

Αποτελεσματικό: Θεραπεία με λουτρά με βελανιδιά, καστανιά, ιτιά, χαμομήλι, φαρμακείο, αποξηραμένα βότανα, βαλσαμόχορτο, κορδόνι.

Πρόληψη

1. Εάν έχετε παράπονα, προβλέψεις ή ασθένειες, επικοινωνήστε πρώτα με τον γυναικολόγο σας.
2. Είναι απαραίτητο να ομαλοποιήσετε το καθεστώς εργασίας και να ξεκουραστείτε. Προσπαθήστε να μην παραμείνετε σε όρθια θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα, σωματική υπερφόρτωση.
3. Κάντε προληπτικές ασκήσεις όπως "Pedal", "Birch", "Scissor πόδια"
4. Παραμείνετε σε μια διατροφή: τρώτε τροφές πλούσιες σε βιταμίνες E, P και C, προσπαθήστε να τρώτε μόνο λευκά κρέατα και λιγότερα λιπαρά κρέατα και αντικαταστήστε τα με φρούτα, λαχανικά και δημητριακά.
5. Πίνετε άφθονα υγρά, αλλά όχι λιγότερο από 1, 5 λίτρα την ημέρα.
6. Απαλλαγείτε από το υπερβολικό βάρος και τις κακές συνήθειες.
7. Ρωτήστε το γιατρό σας σχετικά με τη χρήση ενδυμάτων συμπίεσης. Αυτό βελτιώνει τη ροή του αίματος από τα κάτω άκρα και μειώνει τη συμφόρηση στη λεκάνη.
8. Αποφύγετε τα λουτρά, τις σάουνες, τα ατμόλουτρα και τα ζεστά λουτρά.

Για να μην προσβληθεί τόσο δύσκολη η διάγνωση της νόσου, είναι απαραίτητο να ακολουθήσετε τις προληπτικές συστάσεις που αναφέρονται παραπάνω. Αντιμετωπίστε την υγεία σας ως το πιο πολύτιμο πράγμα στη ζωή.

Για τα ελάχιστα ύποπτα συμπτώματα που δεν μπορείτε να εξαλείψετε μέσα σε λίγες ημέρες, θα πρέπει να συμβουλευτείτε το γιατρό σας. Πρέπει να σας δώσει εξειδικευμένη βοήθεια και να σας σώσει από τα βάσανα.